activism

girl in motion

During and after my journey, I was interviewed a couple of times. The editors mixed it nicely with my own footage thus giving a bit of a visual insight as well.

One interview was made by the famous national Greek tv station ERT about which I also wrote the blog ‘Le temps de l’auto-gestion’ (in Dutch with a French title =,-). These women and men have lived through stunning times over the last two years: the tv station was shut by the government, some 10% of the crew —professionals to the core— resisted and continued working without salary for two years, then the station was re-opened last June.
In 2014 I made a photo reportage about them. The header photo here of Christina Siganidou is from that series. She’s one of the most famous journalists and news anchors who stayed on board. The closing of ERT was an unexpected emancipation for her. (more in the blog post)
This summer they interviewed me in Thessaloniki. [in Greek + road movie bits & pieces]

The second tv-interview was made by Dutch online motorcycle channel MotoMe.nl with journalist Joost Overzee and has been subtitled.

[small side remark: since the silence of the bike is so amazing, I’m not too keen about the soundtracks, but well… you’ll have to imagine it =:-]

de niet-aanval en de niet-foto

We zouden nog even gaan wandelen. Dat was tenminste wat Nurgül en Mariana, mijn vriendinnen in Istanbul, me zeiden. Halfweg de namiddag was er ook ineens een bericht uit de lucht gevallen: een vrouwen-voor-vrede-actiegroep zou een sit-in houden in het midden van de belangrijkste winkelstraat, İstiklal.
Ik had eerder die week al riot police in full force een kleine machtsontplooiing zien ontwikkelen, precies daar. Geen betoger of anderssoortige groep te zien toen maar wel een volledig bataljon met traangasgeweren, schilden, helmen en maskers in de aanslag zoals ik ze had gezien tijdens de opstand in Gezi Park twee jaar geleden. Zelfs zo’n imposant waterkanon torende bovende shoppende menigte uit. Ja, er waren die aanslagen geweest. Zelfs aan de grens hadden de douaniers zich bijzonder pesterig gedragen. Maar die dag zag ik geen enkele aanleiding en ik heb er ook niet op gewacht. Mijn naïeve ervaring met Turks traangas stond me nog bijzonder helder voor de geest. Nee dank u.

Lees verder →

‘Le temps de l’auto-gestion’

Dat is hoe Eric Postiaux, de Belgische cameraman die al meer dan 20 jaar voor ERT3 werkt, en zijn collega’s, de twee jaar benoemen die ze haast bij toeval als activisten doorbrachten. ‘Mais je ne suis pas un révolutionnaire; je me considère comme un résistant.’

ERT was en is sinds kort opnieuw de Griekse staatstelevisie en -radio, vergelijkbaar met de VRT. Twee jaar geleden, op 11 juni 2013, trok de toenmalige rechtse regering van Samaras letterlijk en figuurlijk de stekker uit de nationale omroep. Officieel heette het omdat ze veel teveel geld kostten aan de belastingbetaler, omdat een groot deel van het personeel geen zak uitvoerde en een te hoog salaris kreeg voor dat nietsdoen. De ‘luie ambtenaren’ én een groot deel van de Grieken wist wel beter. ERT bracht ook ‘links’ nieuws, sociaal relevante onderwerpen, toonde de crisis en waar de schoen duwde.

Lees verder →

softly whistling to a gay marriage

My first week was one of testing, wondering, looking, listening. And keeping a sharp eye on the counter of Xena, my electric motorbike.
Day 1 with a fixed appointment in Sedan, France. I rode 226 km on a full charge + recharge of 2 hours (some 10 km to spare, probably). Day 4 : I squeezed 252 km (!) on a 100% charge out of her with some 5 km to spare upon arrival, ups…! Last 50 km I slowed down to 40-50 km/h and tried not to brake even once, as the bike regenerates power when letting her roll to a stand still. In the mountains I managed to regenerate a couple of percentages and smiled accordingly. How special, ‘refueling’ while riding!

As it happened, sun and heat stroke strongly —up to 35° and more in the shade— and riding generally at a grandma’s pace, more then once I tended to doze off…! Came in the MUSIC. For I had taken a box full of contemporary classic music, neatly divided into three playlists: one by composer Annelies Van Parys, one by mezzo soprano Els Mondelaers, and one with bits and pieces I gleaned myself.

I will publish the full playlists later, but here are some bits from playlist 1 :

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

And I had an appointment. Friends-for-over-thirty-years, Sandro Romagna and Armando Pederzoli, were having their marriage party on July 17th in Brescia, Italy. They checked my whereabouts every day, feeling ill at ease that I wasn’t simply flying in.

Lees verder →